Beekse herfstrun

Beekse herfstrun 14-11-2021

Na een lange griepperiode, gelukkig geen corona, met alleen maar hoesten voelde ik me eind oktober goed genoeg om aan de eerste Boekleder Cross mee te doen op 30 oktober. Dit waren 2 rondjes van 5 km, dat moest te doen zijn.Tijdens deze wedstrijd bleek al snel dat ik nog niet voldoende hersteld was van de griep, en geen lucht genoeg had om diep te gaan in een wedstrijd. Maar de Boekeldercross zijn 4 zaterdagen, dus wellicht kon ik de laatste zaterdag nog wel meedoen. Maar door de Coronamaatregelen werd helaas de vierde zaterdag afgelast, en zo nog meer wedstrijden in de buurt zoals de Zevenheuvelenloop, Scharenborgcross loop, Keiloop enz.

Zodoende was de Beekse Herfstrun zo’n beetje de enigste crosswedstrijd die wel doorging in de regio.
Dit is een bosloop in Montferland met het nodige hoogteverschil, dus lekker pittig.
Met een paar andere trailmaatjes hadden we ons ingeschreven, een aantal voor de 7, een paar voor de 14 en zelfs nog wat voor de 21 km. Bij aankomt op de camping stond er al een lange wachtrij voor de corona qr-code check. Gelukkig waren we ruim op tijd om nog even te kletsen en wat warm te lopen.

Het was druk, en wat ook opviel er deden veel vrouwen mee. De start was per 50 deelnemers, maar dat bleek nog teveel te zijn. De eerste kilometers was het heel druk op het parcours en moest ik veel deelnemers inhalen of omzeilen. Na zo’n 3 kilometer met de eerste klimmetjes, werd het veld uit elkaar getrokken en werd het iets rustiger. Ik was rustig gestart, maar toch in een lekker tempo.
Het was heerlijk loopweer en droog, maar het parcours was pittig met modderige stukken, veel klimmen en afdalen, maar het ergste was de vele boomwortels onder de bladeren. Ik had gekozen voor trailschoenen en dat bleek een juiste keuze, ik zag veel andere zoeken naar grip en regelmatig wegglijden. De route was mooi uitgezocht, brede paden met afwisselend single tracks. Elke ronde was 7 kilometer en bij zo’n 5 kilometer kwamen we bij de autobaan het bos uit en liepen over zandwegen weer richting de finish. In de laatste meters voor de finish werd ik nog ingehaald door enkele lopers die maar 1 ronde liepen, dus dat was begrijpelijk. Na 40 minuten kwam ik door de finish, langs de drankpost en weer door voor de tweede ronde.

Opeens was het heel rustig geworden op het parcours, het was even lastig om weer op gang te komen voor nog een pittig rondje. Maar ik had voor mij een aantal lopers waar ik me aan op kon trekken. Publiek was vanwege de corona maatregelen niet toegestaan, maar in het bos waren er genoeg wandelaars en andere belangstellenden om iedereen aan te moedigen. Na zo’n 12 kilometer begon ik de finish weer te ruiken, en besloot ik nog een tandje erbij te doen.
De laatste kilometers waren zwaar, maar toch bleek ik nog mooi vlak te hebben gelopen en kwam ik in 1:20 over de finish. Blij met dit resultaat en dat het nog kan in deze tijden van maatregelen, trok ik snel wat droogs aan. De 7 km deelnemers waren al naar huis en wachten op de 21 km lopers, daar was het te koud voor. Dus besloten we om ook maar naar huis te gaan. Bianca was nog 3e geworden bij de dames op de 14km, dus hadden we ook nog wat te vieren.

Met de Slangenburgtrail en de DEO-loop nog op de agenda is de vraag wat er nog doorgaat aan wedstrijden in december, maar op de bank blijven liggen is geen optie.

Rik Delsing